Dus… Je gaat samenwonen, je hebt besloten
een puppy te nemen, je bent een bedrijf op aan het starten en je besluit dat
het tijd is om je in te schrijven voor een ultramarathon. That is my story.
Soms denk ik terug aan dit besluit en dan denk ik: ‘waarom NU’? En waarom niet
volgend jaar. Of over 3 jaar. Eerlijk gezegd heb ik daar nog geen duidelijk
antwoord voor gevonden. Op letterlijk elk vlak in mijn leven heb ik het
afgelopen half jaar grote veranderingen ondergaan. En toch was het de enige
keuze die ik kon maken. Een keuze op gevoel.
Er is voor mij een hele duidelijke reden waarom
ik elk jaar kies voor sportieve uitdagingen. De grootste reden voor mij om een
ultramarathon aan te vallen is het volgende: het overwinnen van ANGST. Iedereen
heeft angsten. Als je nu zegt dat je die niet hebt dan geloof ik je niet. Het
is namelijk een van de meest basale gevoelens van de mens. Angst zie je
tegenwoordig overal. De wereld wordt overladen met angst. Op het nieuws, op
straat, op het werk, in de politiek. We zijn bang voor het leven en het lijkt
wel of dit met het jaar erger wordt. Daarom gaat deze blog vooral over angst. En hoe je moed kunt gebruiken om via (sportieve) uitdagingen deze angsten te lijf te gaan.
Angst en het ego
Ik heb de afgelopen jaren heel veel angsten gekend. Bang om te falen, bang om te slapen, bang om er niet bij te horen, bang om gezien te worden, bang voor verbinding en bang voor het onbekende. Ik merk dat 1 ding mij enorm helpt om deze angsten stap voor stap op te lossen: doe IETS wat ongemakkelijk voelt. Maakt niet uit wat. Maakt niet uit hoe groot deze stap is. Maar onderneem actie. Doe IETS. Ga een uitdaging met jezelf aan. Stap onder een koude douche. Spreek een vreemde aan op straat. Zeg tegen je partner wat je dwarszit. Ga spreken voor een groep of ga een sportieve uitdaging aan. Dit is mijn drijfveer voor dit traject. Iets doen waar ik bang voor ben. Ik heb een enorme passie ontwikkeld voor persoonlijke groei. Om voor eens en voor altijd af te rekenen met al die angsten. Om vol overgave en innerlijke vrijheid in het NU te kunnen leven. Niet in het verleden en niet in de toekomst. Ik ben er gewoon helemaal klaar mee. Met al dat piekeren en wakker liggen voor de dag van morgen. Dat is niet het leven. Ben je dit met me eens? Mooi. Dan gaan we er wat aan doen.
Angst is een van de menselijke basis emoties. Vroeger waren we bang voor leeuwen en tijgers. Logisch, want prioriteit nummer 1 was overleven. Nu zijn we bang voor werkgevers en verkoudheidsvirussen. Verschil moet er zijn. Angst is een emotie van het ego. De stem in je hoofd waarvan je denkt dat jij het bent. De onbewuste emoties als reactie op die stem. De identificatie met je lichaam en je geest. Je ego is per definitie onbewust. Jij bepaald namelijk niet wat je denkt of wat je voelt. Gedachtes ontstaan gewoon. Misschien in je brein, misschien ergens anders. Maar 1 ding is zeker, jij hebt hier niet de volledige controle over.
Jij hebt een perceptie over wie jij bent. Misschien ben je wel de slimme student, de succesvolle zakenman, een gezinsman, een sportieve gek, zorgzame partner, bouwvakker, hoog-opgeleide ingenieur, hippie, docent of een topsporter. Denk maar even na. Welke labeltjes geef jij jezelf? Dit zijn allemaal percepties van wie we zijn. Dit is niet wie we echt zijn. We identificeren ons met deze labeltjes, maar wie zijn we zonder? Wat blijft er over als deze zaken wegvallen? Denk daar maar eens over na.
Daarom doet het verbreken van een relatie ook zoveel pijn. We hebben ons jarenlang geidenficeerd als partner, maar nu geldt dat ineens niet meer. We komen in een crisis waarbij we niet meer weten wie we zijn en onszelf opnieuw moeten leren uitvinden. Dit zijn allemaal spelletjes van het ego.
Als je op het pad van persoonlijke groei en bewustzijn bent belandt, dan zul je dit herkennen. Dan voel je dat het ego niet is wie we echt zijn. Dan voel je dat het ego onbewust is. Nu hoor ik je al roepen: wie zijn we dan wel? Spirituele guru’s zeggen dat we allemaal één zijn. Één met de natuur. Wij ZIJN het bewustzijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook geen idee heb. Ik weet alleen wel dat ik de zoektocht voorbij het ego interessant vind. Wat als we het ego niet zijn? Wat zijn we dan wel? En hoe komen we daar? Als je hier een begin mee wilt maken dan is observeren the way to go. Ga maar eens op een stoel zitten. Zonder afleiding. Alleen jij en je gedachtes. Ga die gedachtes maar eens observeren. Dan kom je erachter dat je hoofd enorm veel verhalen verteld. Ook kom je erachter dat die verhalen komen en gaan. Als wolken in de lucht. Je hoeft er dus ook niets mee te doen. Je hoeft ze niet te geloven. Je kunt ze aanhoren vanuit een 3de persoon. Dit is de start van bewustzijn. En het verminderen van het ego.
Als je bekend bent met sportieve uitdagingen zul je weten dat het hoofd vaak je enige probleem is. Zoals de Amerikaanse held van de Special Forces al zei: “als je denkt dat je niet meer kunt, zit je pas op 40% van je kunnen”. Je hoofd zegt vrijwel altijd STOP voordat je lichaam niet meer kan. Je gedachtes bepalen wat je wel of niet kan. En die gedachtes zijn dus onderdeel van je ego. Daarom kies ik er ook voor om niet eerst een marathon te lopen. Ik ben bekend met sportieve uitdagingen. Ik heb 6 keer de Alpe d’HuZes op gefietst, meerdere halve marathons gelopen en een Ironman 70.3 voltooid. Toch heb ik nog nooit verder dan 21 km gerend. Ieder gezond en weldenkend persoon zou zeggen: “misschien kun je eens voor een marathon gaan”. Toen dacht Luuk: “misschien moet je voor een trailrun van 65 km gaan in de heuvels van de Franse Vogezen”. Waarom? Om de uitdaging aan te gaan met mijn ego. Om te zien of ik voorbij het ego kan komen. Het is gemakkelijk om op een stoel te gaan zitten en tegen jezelf te gaan zeggen: “Ik accepteer de situatie hoe hij nu is. Alles is oké, er hoeft niets te veranderen”. Als je al 8 uur door de heuvels aan het strompelen bent, de kramp achter je oren zit en je complete lichaam pijn doet is het natuurlijk een ander verhaal. Dan is het een stuk lastiger. Daarom wil ik kijken in hoeverre mijn hoofd me nog in de weg zit. Kan ik loskomen van die identificatie met mezelf. De identificatie met mijn pijn en mijn angst. De identificatie met mijn ego.
The 'why'
Ik denk dat de ‘why’ nu wel duidelijk is. Waarom ik dit avontuur gestart ben. Ik wil mijn diepste angsten aankijken en ik wil ontdekken of ik voorbij het ego kan komen. Een nieuwe stap in bewustzijn. Natuurlijk ben ik bang voor de afstand. Natuurlijk ben ik bang om te falen. En zeker ben ik bang voor de pijn. Die gedachtes draaien door mijn hoofd. Iets wat ik niet kan veranderen. Ze komen en ze gaan. Tegelijkertijd weet ik dat het maar gedachtes zijn. En dat de angst gekoppeld is aan deze negatieve gedachtes. Gedachtes die in mijn verleden zijn ontstaan. Toen ik nog onbewust leefde. Het lukt me daarom steeds beter om er afstand van te nemen. Om me niet mee te laten slepen door mijn angst. Om gewoon te oberveren en de angst er te laten zijn. Ik houd me bezig met het huidige moment. Met gezond eten. Met de uitvoering van de hardlooptraining. Linkervoet voor rechtervoet. Zo loop je een ultramarathon. Niets meer, niets minder.
Even terug waar het begon. Ik vind de ‘why’ enorm belangrijk. Ik ben van mening dat je een hele sterke ‘waarom’ moet hebben als je iets in het leven wilt gaan doen. Vindt deze ‘waarom’ voor jezelf. Ga de verschillende activiteiten in je leven na (werk, relatie, sport, hobby) en bedenk ‘waarom’ je dit allemaal doet. En als de ‘waarom’ niet duidelijk genoeg is, denk nog eens goed na of je niet iets in je leven wilt veranderen. Als je namelijk een sterke reden hebt om iets te doen, dan is het een stuk makkelijker om daadwerkelijk het werk en de dagelijkse trainingen te voltooien. Je wilskracht is beperkt. Als je NIET je pad volgt dan zul je merken dat het verdomd moeilijk is om het vol te houden.
Het maakt voor mij daarom ook niet uit dat het lastig is en dat ik veel zaken in mijn leven moet opofferen om hiervoor te gaan. Ik weet waarom ik het wil doen. Als je een nieuwe uitdaging zoekt, denk dan niet alleen na over wat je hiervoor moet doen, maar vooral ook wat je hiervoor moet laten. Je gaat namelijk NEE moeten zeggen tegen een hele hoop leuke activiteiten. Als je traint voor een ultramarathon kun je geen alcohol meer drinken. Je zult elke dag op tijd naar bed moeten als je de dag erna fit wil zijn voor je volgende training. Je zult elke dag gezond moeten eten om je lichaam optimaal te laten herstellen. Is dit het wel waard? JA? Ga er dan 100% voor. Met volle overgave. Is het een NEE? Zoek dan even verder.
Er resten mij nog maar drie vragen die ik aan ieder van jullie wil stellen:
- Wat is een grote angst waar je mee om wilt leren gaan?
- Waarom wil je hier vanaf?
- Welke uitdaging ga je aan om deze angst te lijf te gaan?
Vindt antwoord op de bovenstaande drie vragen en onderneem dan ACTIE! Geen excuses meer. Je weet wat je wilt en waarom je het wilt. Nu is het tijd om het uit te voeren. Geen ja maar. Geloof me het wordt zwaar. Het is lastig. ‘The time is never just right’. Er komt nooit een perfect moment. En nu komt de paradox: precies daarom is dit moment wel het juiste moment. Kies daarom NU voor actie. Je zult genezen. Genezen van de angst. Je weerbaarheid zal groeien. Je wordt een sterker mens. Je hoofd wordt rustiger en je leven wordt vrijer. En nu terwijl ik aan het schrijven ben heb ik ook meteen een antwoord op mijn vraag in de eerste alinea: ‘waarom NU’? Nou daarom NU.
