Meer dan dat. Dit is een ode aan jou, aan wie jij ten diepste bent.
In een ver ver verleden, toen Corona nog een biertje was en ik mezelf ademcoach noemde. Toen dacht ik dat je hart zuurstof vervoerde. Dat je hart ervoor zorgt dat alle organen van bloed worden voorzien.
Het fysieke hart heeft inderdaad deze belangrijke functie. In combinatie met je ademhaling verteld dit orgaan enorm veel over je gezondheid.
Dit is niet waar ik het vandaag over wil hebben. Met het fysieke hart vergeten we namelijk de helft.
Het emotionele hart, wat wil dat eigenlijk? Heeft dat ook iets te vertellen in deze drukke wereld?
Wat betekend het eigenlijk, je hart volgen? Hoe doe ik dat?
Deze bovenstaande vragen stelde ik mezelf 4 jaar geleden ook. Alles wat ik wilde was mijn hart volgen. Er was alleen één ding wat me in de weg zat. Ik voelde mijn hart helemaal niet. Ja ik voelde dat hij klopte, dat klopt :).
Het emotionele bewustzijn van mijn hart miste volledig. En ja laten we eerlijk zijn. Als je niet weet hoe je naar je hart moet luisteren, kun je het dan eigenlijk wel volgen?
Nu, 4 jaar later, realiseer ik me dat we dit nooit geleerd hebben. Dat ik niet de enige was en dat een merendeel van de mensen rondloopt met een gesloten hart. Op school zijn we druk bezig met onbelangrijke zaken zoals rekenen en dictee.
Wanneer gaan we leren luisteren naar de waarheid van onszelf? Wanneer zeggen we nu eindelijk eens NEE?
Je hart is het orgaan van pijn, het orgaan van liefde.
Deze emoties zijn bij ieder mens aanwezig. Wat betekent het voor je leven als je deze beide niet kunt voelen?
Vergis je niet, ik heb het hier niet over ‘piekeren’ en ‘depressief’ zijn als het gaat om pijn. Ik heb het ook niet over ‘verliefd worden’ als het gaat om liefde. Dit zijn andere zaken. Dit is lijden versus hechting. Iets heel anders liefde versus pijn.
Als je rondloopt zonder bewustzijn over de stem van je hart betekent het in zekere zin dat je ver verwijderd bent van jezelf. Ver van je ziel, je passie en de puurheid van het leven.
Onrust, onzekerheid, piekeren en controle zijn een gevolg. Niet de kern, een gevolg. Een muur van lijden die tijdens ons leven en die van onze voorouders zijn dichtgemetseld.
Natuurlijk voel je altijd iets bij je hart. Misschien spanning, zwaarte of een bepaalde druk op je borst. Toch is dit niet puur, dit is slechts een laaghangende mist die ervoor zorgt dat je de zon niet ziet.
Stel we zijn ons hiervan bewust, wat al een immense stap kan zijn. Hoe komen we dan dichter bij ons hart?
In mijn onderzoek naar mijn eigen hart ben ik tot prachtige realisaties gekomen. Realisaties die ik graag met jullie deel.
Willen wij mensen wel veranderen?
Stel, je voelt je ongelukkig. Of in ieder geval niet tevreden. Er hangt een dekmantel van ontevredenheid om je heen. Je zit veel in je hoofd, bent onzeker en ervaart veel spanning in je lichaam.
Dat kan. Sterker nog, tegenwoordig noemen we dit ‘normaal’. Schaam je dus niet.
Het begint allemaal bij het realiseren dat je hier eigenlijk helemaal niet vanaf wilt. Ja echt, ik meen het. Je wilt hier niet vanaf. Anders was je er namelijk al vanaf geweest. Dit is hoe wij mensen zijn geconditioneerd. Het typische geval waarom blijven mensen zitten in een niet-werkende relatie of baan. Het werkt misschien niet, maar het voelt in ieder geval wel veilig. En als er iets is wat wij mensen vastgrijpen, dan is het een (schijn)gevoel van veiligheid.
Fijn of niet fijn, tevreden of niet tevreden. Een automatische piloot is efficiënt, je hoeft namelijk niet bewust na te denken over wat je doet.
Hoe vaker we iets denken, voelen of doen, hoe minder we geneigd zijn om hier vanaf te willen. Als jij (of iemand anders) je hele leven al tegen jou zegt dat je niet goed genoeg bent, is het heel veilig om dat gewoon te blijven zeggen.
In mijn langdurige periodes van angst en depressie was het heel veilig voor mij om in deze zwaarte te blijven hangen. Met mijn ratio wilde ik er echt wel uit, maar mijn hele lichaam vond het wel lekker zo, dat lijden.We zijn diep van binnen heel bang om liefde te ervaren, om thuis te komen.
Een open hart laat namelijk alles binnenkomen. Niet alleen liefde. Een open hart voelt ook alle pijn die de wereld bezit. Je wordt geraakt. Diep geraakt door het leven.
We beschermen onszelf liever voor deze pijn. Weet dat je met deze bescherming ook beperkt bent in de liefde, in genieten en in geluk.
Ben je hier bewust van. Als je ECHT de keuze maakt om je hart te volgen zul je de muur van je gevangenis af moeten breken.
Misschien ervaar je bij het lezen hiervan al een ongemakkelijk gevoel in je lichaam. Een aantal mensen waarvoor zelfs dit te pijnlijk is zijn waarschijnlijk al lang afgehaakt.
Wil je hier nog verder?
Gefeliciteerd! Je bent je er nu van bewust dat je bang bent. Bang om te voelen, bang om van richting te veranderen.
Verandering betekent namelijk dat je andere keuzes moet gaan maken. Je zult anders moeten gaan denken, voelen en doen.
We denken allemaal dat we bang zijn voor het onbekende, maar dit kan helemaal niet. Je weet namelijk niet wat het onbekende is. Hoe kun je bang zijn voor iets wat je niet weet? Misschien is het onbekende wel bloedmooi. Waar we echt bang voor zijn is het loslaten van het bekende, het loslaten van onze veilige muur waarvan we eigenlijk al weten dat deze niet meer voor ons werkt.
Dus, we zijn nu bewust van het feit dat we bang zijn. Laten we die angst eens gaan ervaren.
Ervaren?
Ja, ervaren.
Ervaren kun je alleen als je je aandacht verlegd van buiten naar binnen. Er is geen andere weg. Hoe meer je blijft zoeken naar extern kortdurend geluk, hoe verder weg je hiervan weg raakt.
Dit is waar vrijwel alle business modellen van de maatschappij op gericht zijn. Jou afleiden van je hart. Met exact die angst en onzekerheid waar jij zo aan gehecht bent.
Maak contact met je innerlijke lichaam.
Onderzoek hoe je ademt, wat er rondom je hart gebeurd, waar je bang voor bent. Zoals we inmiddels weten zit je hart in je lichaam, niet in je werk of in je relatie.
Je hart praat niet met woorden, je kunt het hart niet begrijpen. Er is een andere aanpak gevraagd, eentje met veel geduld, vertrouwen en beoefening.
Weet je wat ik zo leuk vind aan het hart? Het liegt nooit. Als je leert luisteren weet je binnen een fractie van een seconde wat het te zeggen heeft.
Als je echt aanwezig bent en in diepe verbinding met je hart staat, is je hart volgen heel simpel.
Let wel, aanwezig zijn is niet iets waar wij westerse mensen mee opgegroeid zijn. We zijn opgegroeid met illusies, controle en angst. De zoektocht naar een baan, naar een liefdesrelatie, naar geld en naar geluk.
Je hart weet niets af van dit alles. Sterker nog, hoe meer je naar je hart gaat luisteren hoe meer je realiseert dat deze zaken irrelevant zijn.
Je kunt prima 100% gelukkig zijn, genieten en verliefd zijn zonder ook maar iets van dit bovenstaande te hebben.
Echt liefde ervaren heeft niets te maken met een relatie hebben. Je kunt ook verliefd raken op het leven. Liefde onderscheid niet. Hoe kun je nu liefde voelen voor één persoon en voor niemand anders? Dat is geen liefde, dat is hechting. Het verschil tussen liefde en hechting is in veel traditionele relaties pijnlijk zichtbaar.
Een boom weet wat liefde is. Een boom geeft schaduw aan iedereen die eronder staat. Of je nu zwart, wit, gehandicapt, succesvol of niet succesvol bent. Het maakt voor de boom niet uit. Dit is liefde.
Echt gelukkig zijn heeft niets te maken met op vakantie zijn. Echt gelukkig zijn is een gevoel van tevredenheid met wie jij ten diepste bent. Daar heb je geen plek of persoon voor nodig.
Genieten van het leven heeft niets te maken met hoeveel geld je hebt. Je kunt prima genieten terwijl je geen geld hebt en danst in de regen (kijk maar naar stammen in Afrika).
Liefde, geluk en genieten. Het zijn allemaal innerlijke ervaringen. Ervaringen waar iedereen, ook jij, gewoon toegang tot heeft.
Laat dit even bezinken. Alles wat je in je leven wenst is een innerlijke ervaring. Het komt vanuit jou, het zit in jou. Waarom denken wij allemaal dat we er iets externs voor nodig hebben?Hier komt ook direct de grootste paradox van het menselijk bestaan:
“Als je stopt met zoeken, heb je gevonden wat je altijd zocht.”
Daar heb je het. Als je stopt met het zoeken naar liefde en geluk, dan ervaar je liefde en geluk.
Stop met zoeken. Dat is het enige wat je hoeft te leren, beter gezegd ‘ontleren’. We hebben als mens namelijk enorm goed geleerd hoe we moeten zoeken, hoe we moeten rennen en continu bezig moeten zijn met de toekomst.
Als je echt met elke vezel in je lichaam je hart wilt volgen, dan zul je alle patronen die je ooit geleerd hebt weer af moeten leren.
That’s it. Dit is de hele reden waarom maar heel weinig mensen dit daadwerkelijk doen.
Dit betekent namelijk dat er heel veel paden in jou hersenen zijn die je zult moeten gaan verleggen. Je zult het hele wegennet van je lichaam van nieuwe infrastructuur moeten voorzien.
Afhankelijk van wat je meegemaakt hebt, kost dit veel aandacht en tijd. Elke dag weer.
Loslaten betekent dat je niet meer vastpakt, dat je niet meer zoekt. Er is namelijk niets te vinden.
Vergeet alle technieken. Elke techniek of methode is weer een nieuwe programmmering. Een nieuwe manier om jezelf ergens aan vast te pakken. Ga op onderzoek, laat elk label los.
Wil je dit ervaren?
Dan is er geen andere weg dan stoppen met je zoektocht. Vergeet die nieuwe liefde, al dat geld of die droom carrière. Loslaten, loslaten, loslaten.
Moet ik dan overal mee stoppen? Hoe dit werkt in de praktische zin?
Nee dat hoeft niet. Het gaat om de prioriteit die je hieraan geeft. Geef prioriteit aan ruimte creëren, niet aan het vinden van een droombaan. Dit is een moment om eerlijk tegenover jezelf te zijn, waar geef jij prioriteit aan in je leven?
Volg je slechts de zieldodende verplichtingen van het leven? Of geef je elke dag liefdevolle aandacht aan je innerlijke wereld?
Ruimte creëren, elke dag weer.
Ruimte tussen jouw en je gedachtes, je overtuigingen en de externe wereld. Dit is het principe van meditatie en zelfobservatie, de meesten kennen het wel.
Bewustzijn noemen we dit.
In plaats van ‘haastig zoeken’, ga ‘liefdevol onderzoeken’.
Zoeken is een compleet andere ervaring dan onderzoeken.
Haal dat nieuwsgierige kind naar boven en ga op avontuur in jezelf. Dat is het. Er is geen goed of fout, er is geen succes of falen. Op school zeggen ze van wel, maar dit is slechts een illusie. Het is bedacht door de mens. Als je een kind niets verteld, denk je dat dit kind weet wat school is? Natuurlijk niet, een kind wil spelen, leren, huilen en lachen.
Als volwassene kun je dit ook weer doen. Neem elke dag wat tijd om al die verplichtingen los te laten. Je bent het waard, echt. Wat ze allemaal ook zeggen, je mag die tijd nemen. Je mag NEE zeggen. Je hoeft niemand anders te zijn.
Stap voor stap. Begin klein en eindig klein. Beter 1% per dag dan 50%. Dat laatste hou je niet vol, dat eerste wel.
Ga je realiseren dat JIJ je gedachtes niet bent, dat JIJ je planning niet bent, dat JIJ je bedrijf niet bent.
Zolang je vastgrijpt ben je niet vrij.
Zoals ik eerder al zei heb je hiervoor aanwezigheid nodig. Aanwezigheid komt vanuit diepe stilte. In jezelf en om je heen. Dit is al lastig genoeg in een maatschappij waarin we alleen geleerd hebben om te rennen. Stop dus met rennen, creëer ruimte.
Dit kun je prima oefenen terwijl je een baan, een relatie en kinderen hebt. Begin klein, al is het 5 minuten per dag. Dit kan iedereen.
Lukt dit niet? Ga terug naar start. Realiseer je dan weer dat je eigenlijk niet wilt veranderen. Begin opnieuw.
Elke keer als je afgeleid raakt door een gedachte, verleg je de aandacht naar je lichaam en je ademhaling. Doe dit zo vaak als je wilt. Onderzoek de verschillende lagen van je zijn. Zowel fysiek, mentaal, emotioneel als spiritueel.
Hoe beter je hierin wordt, hoe meer contact je zult hebben met je intuïtie en de fluisteringen van je hart. Dat schreeuwende hoofd tot rust brengen is een essentiële stap.
Ga gewoon dingen proberen. Vanuit een nieuwsgierige blik ga je leren wat je hart te zeggen heeft. Voel je een vurige passie rondom je borst als je ergens aan denkt? Ga het doen.
Wordt verliefd, verander van baan, ga een keer alleen op vakantie, zeg hoeveel je van je ouders houd, lach naar een vreemde op straat. Wat dan ook.
Deze ervaringen gaan je brengen wat je nodig hebt. Wellicht ook je hart breken, beide even prachtig. Je kunt jezelf blijven beschermen tegen het leven, maar dan bescherm je je ook tegen de liefde die er al is.
De ervaring van liefde geeft je het vertrouwen dat het bestaat. Je hart breken geeft je de pijn die ervoor zorgt dat je een diepe wond in jezelf kunt helen.
Elke keer als je je hart breekt komt je een stukje dichter bij jezelf. Elke keer als je je hart de ruimte geeft voel je je sterker dan ooit.
Naar je hart luisteren is een daad van diepe zelfliefde
Echt krachtige mensen kunnen pijn in de puurste vorm ervaren.
“They can walk through hell with ease.”
Soms betekent je hart volgen dat je de moeilijkste beslissingen uit je leven moet maken. Die beslissingen waar je hoofd jarenlang tegen vecht.
Weerstand, slapeloosheid, angst.
Liefde ligt net over de grens, exact aan de andere kant. Alleen zien we dat niet. We doen er alles, maar dan ook alles aan om geen liefde te ervaren.
Pijn en verdriet is pure liefde, de andere kant van de medaille. Er is een diepe acceptatie nodig dat een medaille altijd twee kanten heeft. Dit is de dualiteit van het menselijk bestaan.
Je kunt niet zonder.
Ik doe vandaag dus niet alleen een ode aan het hart. Ik doe vandaag een ode aan de pijn. De pijn die ieder mens in zijn leven kent.
Eentje waar we zo aan gehecht zijn dat we hem niet willen voelen. Laat staan loslaten.
Oorlog, verlies, ziekte en dood. We doen er alles, maar dan ook alles aan om dit te controleren. Een wapenstilstand, vasthouden aan giftige relaties, pillen slikken totdat we er toch bij neervallen.
Wat dacht je van het opmaken van iemand die in de kist ligt. Zelfs als iemand dood is doen we er alles aan om dit een masker te geven.
Zelfs dan negeren we de realiteit. De realiteit is namelijk oorlog, verlies, ziekte en dood. Ook dit zit in de mens, de donkere kanten van ons bestaan.
Niet alleen dood van iemands leven. Ook de dood van je relatie, je overtuigingen en je oude patronen.
Het komt naar je toe, daar kun je niets aan doen. Laat je raken.Pijn is de snelweg terug naar je hart.
Val naar de hel en laat je door anderen weer oprapen. Vind mensen om je heen waarbij je je veilig voelt.
Er zit een prachtige boodschap in pijn. Het veranderd je leven. Is het je nooit opgevallen dat de mensen die het meeste pijn ervaren vaak ook het meest kunnen genieten
van de kleine dingen?
Pijn fascineert me. Ik heb respect voor de pijn.
Ik heb de afgelopen maanden alles losgelaten wat ik had. Relatie, werk, woonplek, de pijn uit mijn verleden en al mijn toekomstplannen.
Waarom?
Omdat mijn hart dit fluisterde. Ik was helemaal maar dan ook echt helemaal klaar met zoeken.
Al deze bovenstaande stappen heb ik duizenden keren doorlopen. Na jaren van oefenen had ik eindelijk de aanwezigheid en stilte ontwikkeld om te luisteren naar mijn hart.
Ik heb drie maanden geleden een belofte met mezelf gemaakt, eentje die ik heel sterk voelde. Wat er ook gebeurd, ik geef mezelf helemaal over aan het leven. Niet vanuit wanhoop, maar vanuit een diep vertrouwen dat het universum me de lessen brengt die ik nodig heb. Dat al deze lessen me terugbrengen naar de kern. Mijn hart.
Het zoeken is voorbij, laat het leven mij vinden.
Alsof je niet naar een plek toe wandelt maar tijdens het lopen de plek naar je toe laat komen.
Het gevolg? Ik heb geleerd dat ik de hel gewoon overleef. Sterker nog, ik heb geleerd dat de hel een kans is om dichter bij mezelf te komen.
Inmiddels drie maanden van isolatie en meditatie verder. Nergens anders zijn dan in mijn eigen lichaam. En alles, maar dan echt alles wat daarbij hoort.
JA zeggen tegen alle pijn, angst, weerstand en verdriet.
Voor het eerst in mijn volwassen leven is mijn agenda leeg, net als mijn bankrekening overigens haha.
I really couldn’t care less. Mijn hoofd is namelijk ook leeg. Precies datgene
waar ik jaren naar op zoek was.
Er is een krachtig gevoel van zelfliefde ontstaan. Een kracht die mijn eigen coach zo mooi omschreef met het nieuwe lied van Ariana Grande (ja echt). Bereid je
voor op wat rake woorden:
“My tongue is sacred, I speak upon what I like.
Protected, sexy, discerning with my time (my time).
Your energy is yours and mine is mine (it’s mine, it’s mine).
What’s mine is mine.
My face is sitting, I don’t need no disguise (I don’t need no disguise).
Don’t comment on my body, do not reply.
Your business is yours and mine is mine.
Why do you care so much whose d*ck I ride?
Why?”
Voor het eerst in mijn leven hoef ik nergens meer naartoe.
Ik laat me leiden, vanuit pure aanwezigheid en vertrouwen.
Ik ben niet de danser, ik word gedanst.
Dit is mijn bewijs. Deze ervaring is het bewijs dat mijn fluisterende hart de waarheid sprak. Mijn bewijs dat die urenlange meditaties, cursussen, moeilijke keuzes, en onderzoek de weg is. Dat al deze dingen noodzakelijk waren om te realiseren dat ik ze niet nodig hebt.
Ik las laatst een mooie quote van iemand op Instagram:
“Iedereen is tegenwoordig compleet verloren in persoonlijke groei, tot het moment dat je het helemaal zat bent. Vanaf dat moment ga je leven.”
Alles wat de grote spirituele leraren zeggen is waar. Buddha, Jezus, Eckart Tolle, het maakt niet uit:
“Peace begins when expectations end.”
Als je me vraagt welke herinnering ik heb van puur geluk dan is dat als klein jongetje wakker worden op een krakend bed in de Franse Alpen. Wakker worden met een immens gevoel van enthousiasme voor het leven. Het ontdekken van de machtige bergen, het ruige water en de blauwe luchten. En dit alles zonder enig plan of verwachting.
Vandaag, exact op de dag dat ik dit schrijf, ging ik terug naar dit gevoel. Weet je wat het gekke is?
Ik ben helemaal niet in Frankrijk. Er zijn voor zover ik weet ook geen bergen hier. Laat staan dat ik op vakantie ben.
Toch is het gevoel waarmee ik vanochtend wakker werd gelijk. Dit is mijn bewijs.
Mijn ultieme bewijs dat je niets externs nodig hebt om te genieten, zelfs geen perfecte vakantie in de bergen.
Voor het eerst in lange tijd ben ik verliefd geworden, heb ik pure vrijheid ervaren en geniet ik intens van het belichamen van mezelf.
Niet verliefd op iemand trouwens, verliefd op het leven. Een diepe realisatie dat je dus niemand anders nodig hebt om verliefd te worden.
En nu de grote vraag.
Zal dit altijd zo blijven? Natuurlijk niet. De realiteit is dat alles veranderd. Ook dit laat ik los.
De waarheid die mijn hart NU spreekt is alles wat ik heb. Ik leef namelijk NU en nergens anders.
Mijn onderzoek gaat verder.
Met liefde,
Luuk
